استودیو پراتیک فعالیت خود را در سال 1395 با تمرکز بر رویکردی بینارشته‌ای به معماری و تحقیقات طراحی، آغاز کرده و در سال 96 برند رسمی پراتیک PRATIC را در طبقۀ خدمات علمی-صنعتی و پژوهش و طراحی مرتبط، تحت قوانین مالکیت معنوی ایران به ثبت رساند. فعالیت ما در استودیو پراتیک، متناسب با نوع پروژه های تعریف شده و همکاری‌های مرتبط، طیف وسیعی از دیسیپلین‌های طراحی همچون معماری و طراحی منظر، طراحی داخلی، طراحی صنعتی و محصول را شامل می‌شود. در حال حاضر پراتیک فعالیت‌ های محوری خود را به صورت موازی در دو شاخه "فضا محور" و "شیء محور"هدایت می‌کند، و تفکر طراحی خود را تحت تاثیر متقابل این دو نگرش محیطی و محاطی توسعه می‌دهد. 

پِراتیک (فارسی)، وام‌واژه ای است بر‌گرفته از صورت فرانسویِ واژۀ لاتینِ پراکسیس، که خود ریشه‌ای یونانی دارد؛ و در عمده زبان‌های هند و اروپایی با تغییرات جزئی آوا و نوشتار، در معنای کردار یا فرایند عملی و به عنوان برابرنهادۀ تئوری به کار می‌رود. در فلسفه، این مفهوم به عنوان حلقۀ واسط سوژه و ابژه، بر هرگونه کنش مادی بشر برای تغییر محیط طبیعی خویش، یا فرایند تحول واقعیت عینی توسط انسان، دلالت دارد.

پیش از آنکه دیالکتیک نظر و عمل به بحثی دامنه دار در تاریخ فلسفه بدل شود، ارسطو سه فعالیت بنیادین انسانی را متصور شده بود که عبارت بودند از تئوری (اندیشیدن)، پوئسیس (ساختن) و پراکسیس (انجام دادن). به عبارتی او علاوه بر تفکیک تئوری، میان دو نوع از عمل نیز تمایز قایل شده و متناظر با این سه عرصه، سه نوع دانش را تعریف کرده بود: دانش نظری که غایت آن حقیقت است، دانش پوئتیک که غایت آن آفرینش و تولید است، و دانش پراتیک که غایت آن کردار یا کنش انسانیست. سپس ارسطو دانش مشتق شده از پراکسیس را به اخلاق، اقتصاد و سیاست تقسیم کرد. بعدها عمدتاً تحت تاثیر گرایشات مختلف فلسفی شاهد انتخاب و کاربست یکی از این دو مفهوم در معنای کلی عمل و قرارگیری آن در برابر تئوری هستیم. ما سعی داریم با بهره‌گیری از این دیدگاه فلسفی عام به تدقیق جایگاه دانش طراحی در راستای تدوین رویکرد خود به دیزاین بپردازیم.

ما باور داریم که فعل طراحی (دیزاین)، از آنجا که از یک سو ریشه درخلاقیت و آفرینش داشته و از سوی دیگر با واقعیت مادی عجین است، به صورتی تقلیل ناپذیر با هر دو دریافت پیش گفته از مفهوم عمل آمیخته است. با این مقدمه می‌توان گفت پراتیکـــ PRATIC نامی برساخته از ترکیب practical (در معنای آروینی و وابسته به عمل سوژه) و poetic (در معنای بوطیقا و وابسته به صناعت ابژه) است که آوای آن در زبان فارسی، بر معنای عام و کلی کردار دلالت دارد.

پراتیک برای ما از یک سو تجربه ای عملی در چارچوب حرفه ای طراحی است، و از سوی دیگر اشاره‌ای دارد به کنش های طراحانه در زمینه‌ی جغرافیایی و زبانی‌ای که در آن قرار داریم. سعی ما بر آن است که بدون مرز فکر کنیم و در عین حال در موقعیتِ کرانمند عمل کنیم. از طریق فرایند تجربه گرای طراحی به ارتباط با محیط و وضع موجود پرداخته، آن را نقد می‌کنیم، از آن تأثیر می‌پذیریم و ذهنیت های مستتر در این رابطه را عینیت می‌بخشیم. حاصل این فرایندِ عینی سازی، پروژه های معماری، کانسپت ها و اشیائی ‌است که علاوه بر کارکرد مشخص خود، ایده ها و نحوه‌ی اندیشیدن ما را محسوس و سنجش پذیر ساخته و آن را مجدداً نقد کرده و توسعه می‌دهد. پراتیک ما را در فرایندی پیش برنده و خود انتقاد قرار می‌دهد که در آن اهداف طراحانه مکرر مورد پرسش و بازتعریف قرار گرفته و با اهداف انسانی ما می‌آمیزد.